Skip to main content

Historie

Een mooie club met een prachtige historie

De oorsprong van WZC ligt voor een groot deel in het feit dat Wapenveld net na de oorlog alleen maar een zondagsclub rijk was. G. Fiks en G. van Diepen waren de initiatiefnemers in april 1947 voor het plaatsen van een advertentie in het Veluws Nieuws. De tekst was: ‘Hallo, sportvrienden. Wie voelt er voor de oprichting van een zaterdagclub’. Op deze uitnodiging kwamen in cafe Visser 8 belangstellenden op de vergadering af.

union.jpg
Het eerste bestuur werd gevormd door: Driekus Jans (voorzitter), Jan Nieuwenhuis (secretaris). Het eerste veld werd gevonden aan de Revelingseweg ofwel ‘de Grindbanke’ een naam van deze plek in de volksmond. De eerste wedstrijd werd gespeeld tegen WHC 2 uit Wezep. WZC verloor met 1-6. Als schoeisel droeg men legerschoenen of klompen, shirt werd gemaakt van oude overhemden die van een blauw randje werden voorzien. Er werd gestart onder de naam Union en WZC nam alleen maar deel aan oefenwedstrijden later moest men de naam wijzigen toen WZC competitiewedstrijden ging spelen. Er was al een vereniging onder de naam Union. Er werd gekozen voor WZC.

De start van de kompetitie

WZC startte de competitie in 1947-1948 in de derde klasse onderafdeling van de KNVB. Niet alle successen uit de beginjaren hebben we op papier maar uit de hoofdlijnen is wel duidelijk dat WZC snel op stoomde naar de ‘grote’ KNVB. Aan het eind van de jaren vijftig is WZC opgeklommen naar de eerste klasse van de onderafdeling Zwolle. Dan staat ook de doorbraak er aan te komen want WZC won in 1959-1960 na een 4-0 overwinning op Urk 2 de afdelingsbeker.

Het seizoen 1960/1961 wordt een jubileumjaar voor de blauwwitten.

kampioen 60-61.jpg

WZC en Bergentheim eindigen op de eerste plaats in de 1e klasse onderafdeling. Hardenberg is de plaats waar een beslissingswedstrijd gespeeld moet worden voor promotie naar die felbegeerde  4e klasse van de KNVB. Het halve dorp gaat per bus, motor of bromfiets op weg naar Hardenberg. De toenmalige voorzitter J. de Vries kan het allemaal niet meer aanzien. Hij vlucht Hardenberg in als WZC al snel op voorsprong komt en laat zich pas weer na een half uur zien. Het werd uiteindelijk 4-1 en WZC, dan onder leiding van de legendarische trainer Jan Bijsterbosch, is kampioen en promoveert. Een triomfantelijke rondgang met medewerking van ONA door Wapenveld volgt. En WZC zit dan helemaal in de lift want ook het tweede en derde team worden kampioen, terwijl de elftallen A, B en C tweede worden in de competitiestand.

Ben Nijboer

Het is dan ook tijd voor een trainerswissel. Ben Nijboer volgt Jan Bijsterbosch op. Dan breekt een periode aan waarin WZC de top van het zaterdagvoetbal wordt bereikt. Na de promotie in 1961 wordt WZC in 1963/1964 tweede achter HHC Hardenberg. Het seizoen erop is het weer raak: op 30 april 1966 wordt WZC kampioen door Vios Vaassen in de laatste wedstrijd met 3-1 te verslaan.. De verwachtingen in de derde klasse waren niet hoog. Dragende spelers als Pietje Stoffers, Henk Rietberg en Jan Liefers vertrokken. Verder werd de club geschokt door het verlies van Gerrit Nieuwenhuis na een dramatisch ongeval. Maar ondanks alles draaide WZC vanaf het begin mee in de top. De laatste wedstrijd werd overtuigend gewonnen van Enter Vooruit en opnieuw was een titel binnen. En: WZC deed zijn intrede in de toenmalige 2e klasse, de hoogste klasse van het zaterdagamateurvoetbal.

Glorietijd

Terugkijken is natuurlijk gevaarlijk want de werkelijkheid verkleurd enigszins. Toch valt de glorietijd van WZC in de jaren zeventig in die tweede klasse. Een vierde plaats in 1970, vijfde in 1971. Derde in 1973 en in 1975 lijkt zelfs de titel binnen bereik, samen met DETO eindigt WZC bovenaan en een beslissingswedstrijd in Wierden gaat met 3-1 verloren. In 1980-1981 begint de terugslag: degradatie naar de derde klasse. Onder trainer Gerard Lenselink wordt het seizoen daarop het kampioenschap gepakt: op 8 mei 1982 keert WZC terug naar de 2e klasse. Jonge spelers als Freddy Blom (17), Hendrie Schuurman (18) en Piet Vogel (20) breken dan door. Gert Schuurman, makkelijk scorende spits wordt zelfs gevraagd om bij Vitesse in Arnhem een proefwedstrijd te spelen: WZC barst van het talent!
Het seizoen 1982-1983 wordt een fantastisch seizoen: vooral de zege op WHC en het 1-1 gelijke spel bij DOSK in Kampen waren hoogtepunten. De terugslag komt een jaar later: opnieuw degradatie naar de derde klasse. In het seizoen 1984/1985 moet WZC in de onderste regionen voetballen. In dat seizoen neemt WZC ook afscheid van een prominente speler: Jan van Weert, hij speelde ruim 400 wedstrijden in het eerste elftal en maakt vele doelpunten.

Eddy Zwijnenberg

Jarenlang speelt de blauwwitte hoofdmacht vervolgens in de vierde en derde klasse (door de komst van een hoofd- en topklasse verandert de nummering van de klassen en werden we weer vanzelf derdeklasser). Als per ingang van seizoen 1991/1992 trainer Eddy Zwijnenberg zijn intrede doet komen er weer successen. Het eerste seizoen wordt meteen de nacompetitie gehaald in in de allerlaatste minuut van de finale in Ommen door Den Ham verslagen. Vervolgens piekt WZC in 1992/1993 met onder andere goudhaantje André Hegen en twee routiniers die ooit op 16 jarige leeftijd debuteerden in het eerste elftal: Johan Liefers en Henri Buter, in de ploeg, werd WZC ongeslagen kampioen op 17 april 1993 bij SVM Marknesse. Maar helaas volgde ook een jaar later meteen weer degradatie naar de derde klasse. Nog één keer kloppen we op de deur van de tweede klasse, als WZC onder trainer Frits Diepenbroek in Wezep voor bijna 3.000 toeschouwers het mag opnemen tegen buurman SEH Heerde. Met 2-1 werd deze kraker helaas verloren, Ramon Koetzier redde de eer. Na zeventien jaar op hetzelfde niveau te hebben gespeeld daalde WZC in seizoen 2010/2011 af naar de vierde klasse van het zaterdagvoetbal en zijn we eigenlijk weer terug bij af. Het seizoen 2013/2014 duurde 90 minuten te lang. In een tweestrijd om een plek in de derde klasse won WZC thuis van SVV, maar in Sibculo verloor het helaas met 4-1 en keerden vijf bussen met lege handen terug naar Wapenveld. In het seizoen 2014/2015 begon trainer Eddy Zwijnenberg aan zijn derde ambtstermijn bij de club uit Wapenveld en nam het stokje over van de sympathieke trainer André Wassink die naar KCVO vertrok. Het werd een seizoen met veel inpassen van jeugdige spelers en waarbij het team belangrijker was dan het individueel. Aan het eind van dat jaar speelde WZC een grote rol. Eerst mocht het de beslissingswedstrijd tussen Hattem en SEH vlekkeloos organiseren. Voor een 3.000 koppig publiek ging de titel naar Heerde. Hattem promoveerde ten koste van Oene via de nacompetitie ook naar de derde klasse en op diezelfde middag deden de blauw-witten dat ook. Als derde geëindigd in de competitie moest de ploeg het opnemen tegen Olympia ’28 uit Hasselt. Uit werd ternauwernood met 3-3 gelijk gespeeld en thuis stond het na 90 minuten 2-2. De foutloze  strafschoppenserie van WZC gaf de doorslag en zo promoveerde ook WZC naar de derde klasse. In het seizoen 2015/2016 werd er weer meer jeugd ingepast en stonden we lang onderaan. Uiteindelijk plaatste het team zich voor de nacompetitie en versloeg het Swift ’64 tweemaal met 2-1.

WZC voetbalde in alle delen van Wapenveld

In de historie van de blauwwitten heeft WZC op verschillende locaties gespeeld in Wapenveld. Na de oprichtingsvergadering werd er gespeeld op een veld waar thans het Berghuizerbad staat. De locatie had een velzeggende naam: de “grintebanke”.Daar moest het nodige gebeuren voordat er tegen een bal geschopt kon worden. eerst moest er geld komen en met goedkeuring van de gemeente Heerde werd er een inzameling gehouden in het dorp. In zes ploegen van twee man trok men er op uit en haalde Fl. 1200,- binnen. Voor die tijd een schitterend bedrag. Jonkheer Sandberg, wonend op het deftige huize Winfried, werd beschermheer, zeg maar de sponsor van WZC! vervolgens moesten de handen uit de mouwen worden gestoken. Want de “grintebanke” moest speelklaar gemaakt worden. Dat betekende heideplaggen afstoten, grote en klein veldstenen verwijderen, egaliseren enzovoorts. Toen kon er gevoetbald worden. WZC heeft wel een bijzondere band met WHC want de openingswedstrijd werd gespeeld tegen WHC 2 . De uitslag werd 2-6 voor de Wezepers en helaas vermeldt de historie niet wie de eerste treffer in de geschiedenis voor WZC heeft gescoord. Na enige tijd op de “grintebanke” gespeeld te hebben, kreeg WZC een veld op het landgoed Winfried. Jonkheer Sandberg had door de Heidemij van de hertenweide een voetbalveld laten maken. Er werd toen afwisselend op de “Grindbanke” en bij de Jonkheer gevoetbald. Aan de Revelingseweg werd ook het eerste clubhuis gebouwd: een schuur van blikken platen afkomstig van de lege loogblikken van zeepfabriek De Klok uit Heerde.

Woonkamer

WZC bleef daar voetballen tot het midden van de jaren vijftig. Toen verhuisde men naar een nieuw aangelegd veld aan de Wildekampseweg. Maar ook daar moest men verdwijnen in verband met de uitbreidingsplannen voor woningbouw. Jos Harmsen, ooit onvermoeibare voorzitter van de technische dienst van WZC en zijn vrouw Kaatje, jaren vrijwilligster voor de club in diverse geledingen, hebben thans nog hun woonkamer op de plek van de doelpalen op het toenmalige veld. Als nieuwe locatie wees het gemeentebestuur een locatie aan de Klapperdijk aan. De plek waar nu tennishal ‘t Olde Veld van oud trainer en lid van verdienste van WZC, Gerard Wolff, is verrezen en daar waar thans het tennispark De Kruithof ligt. Met ingang van 1961 werd daar gevoetbald. Kleedkamers waren er niet. Het omkleden gebeurde in de turfschuur van bakker Mooi en dat bood WZC de gelegenheid om mee te luisteren naar de trainer van de tegenstander als de te volgen tactieken uit de doeken werd gedaan…

Kantine

Met eigen krachten en eigen geldmiddelen werden in 1964 een eigen kantine en kleedkamers in gebruik genomen aan de Klapperdijk. Maar er is maar één speelveld en een klein trainingsveld beschikbaar voor vier senioren en vier juniorenteams. Verlichting om te kunnen trainen is dringend nodig en dankzij Gerard Wolff en veel vrijwilligers, komen er acht lichtmasten. Net als men denkt de problemen de baas te te zijn, gooit de KNVB roet in het eten. Het kleine veld wordt afgekeurd voor het spelen van competitiewedstrijden: te klein. Dat betekent spelen op het veld van De Dreef, het veld van zustervereniging Wapenveld aan de Zevenakkersweg. Een noodveld – zonder kleedkamers – aan de Oranjeweg biedt nog even uitkomst maar een oplossing moet er komen. Het gemeentebestuur belooft dat als alles meezit er eind 1968 op een nieuw sportpark gespeeld kan worden. Maar alles zat niet mee en dus werd het jaren behelpen. Op zaterdag 11 mei 1972 is het dan eindelijk zover: WZC neemt sportpark Monnikenbos in gebruik. ook hier wordt tijdens de bouw – en later uitbreiding van clubhuis – weer bergen werk verzet door vrijwilligers.

Kunstgras

In augustus 2013 is het zover: WZC moderniseert haar sportpark Monnikenbos en met medewerking van de gemeente komt er geld vrij voor een kunstgrasveld. Dat biedt de club meteen de mogelijkheid om na 40 jaar het straatwerk te vernieuwen en met behulp van vele vrijwilligers bespeelt WZC nu één van de mooiste sportparken van de Veluwe. In 2012 was er al een overkapping gemaakt om het publiek bij neerslag een droge staanplaats te beiden. Op moment van schrijven wordt ook het clubhuis voorzien van een nieuwe uitstraling zodat de club klaar is voor een mooie toekomst. Hopelijk gaan we ooit weer een keer gloriejaren op voetbalgebied beleven…… Maar het belangrijkste blijft wel dat iedereen zich thuisvoelt bij de club en iedereen zijn of haar hobby met plezier kan uitoefenen. De club heeft niet voor niets de slogan ontworpen: “beleef het mee bij WZC”.